-
Telcos go Fintech
Με την αναθεωρημένη Οδηγία Υπηρεσιών Πληρωμών (PSD2), έχουμε ασχοληθεί και κατά το παρελθόν. Στην πορεία προς την υλοποίηση των προοπτικών που εμπεριέχει, μάλλον θα ασχολούμαστε για πολύ καιρό ακόμη!
Η PSD2 έχει τεθεί σε ισχύ από τις 13 Ιανουαρίου 2018. Έχει σκοπό την διεύρυνση του Ευρωπαϊκού περιβάλλοντος πληρωμών, με την συμμετοχή παρόχων εκτός του παραδοσιακού τραπεζικού τομέα. Εντύπωση προκαλεί η εξαίρεση ή ο περιορισμός, αν θέλετε, των εταιρειών τηλεπικοινωνιών (Telcos), από το να καταστούν και αυτές πάροχοι (μή τράπεζες) χρηματο-οικονομικών υπηρεσιών.
Σύμφωνα με το πρώτο PSD, επιτρέπονται συναλλαγές πληρωμών μέσω ΙΤ συσκευών όπου ο τηλεπικοινωνιακός πάροχος λειτουργεί ως ενδιάμεσος, όταν αφορούν στην προμήθεια ψηφιακών αγαθών και υπηρεσιών. Σε αυτές τις συναλλαγές συμπεριλαμβάνονται και οι περιπτώσεις που ο πάροχος τηλεπικοινωνιών προσθέτει αξία στα συγκεκριμένα αγαθά/υπηρεσίες. (Άρθρο 3, Εξαίρεση L).
Σύμφωνα με την ερμηνεία 15 του PSD2, αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη νέων επιχειρηματικών μοντέλων, στα οποία περιλαμβάνονται πωλήσεις χαμηλής αξίας όπως ψηφιακού περιεχομένου και κυρίως υπηρεσίες που έχουν σαν βάση την φωνή και τον ήχο (chat, κατέβασμα μουσικής και παιχνιδιών, Μετεωρολογικές προβλέψεις, πληροφόρηση. ραδιόφωνο, τηλεόραση κ.λπ.).
Η ΕΕ θεώρησε μεν ότι το παραπάνω μοντέλο δεν αποτελεί γενική υπηρεσία μεσολάβησης πληρωμών, αλλά αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει αλλαγές με την PSD2, με το σκεπτικό ότι ο αποκλεισμός των παρόχων τηλεπικοινωνιών με την PSD ήταν, τελικά, αμφίβολης αποτελεσματικότητας, διότι οδήγησε σε άλλες εφαρμογές που είχαν σαν αποτέλεσμα την απεριόριστη χρήση της εξαίρεσης, με συνεπακόλουθο την μείωση της ασφάλειας των καταναλωτών.
Με την PSD2 αποσαφηνίζονται και περιορίζονται οι στόχοι και οι επιλεξιμότητες της εξαίρεσης, διότι προσδιορίζονται τα είδη των συναλλαγών πληρωμών με έμφαση στο όριο των συνολικών ποσών που χρεώνονται, μέχρι 300 ευρώ. Τα ποσά πρέπει να είναι μικροποσά και μάλιστα να αφορούν σε συναλλαγές ήσσονος σημασίας. Οι δε πάροχοι τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών που ασχολούνται με ανάλογες δραστηριότητες θα πρέπει σε ετήσια βάση να ενημερώνουν τις αρμόδιες αρχές, ότι δεν υπερβαίνουν το όριο χρεώσεων των 300 ευρώ.
Με βάση τα παραπάνω, ευκόλως τεκμαίρεται ότι κανένας συνδρομητής παρόχου τηλεπικοινωνιών στην ΕΕ, δεν μπορεί να χρεώνει τον λογαριασμό του κινητού του με τρόπο ώστε να λειτουργεί ως πιστωτική κάρτα. Οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών, δεν επιτρέπεται να δανείζουν εμμέσως τους συνδρομητές τους με χρεώσεις στους λογαριασμούς τηλεφωνίας / τηλεπικοινωνιών, για διάφορα είδη αγορών πλην μόνον των εξαιρέσεων εντός του ορίου των τριακοσίων ευρώ.
Αν επιτρεπόταν οι πάροχοι τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών να γίνουν εμμέσως τράπεζες ή ΜΗ τράπεζες, με τα εκατομμύρια των συνδρομητών που διαθέτουν, εντός ολίγων ημερών θα δημιουργούσαν (παρά) τραπεζικό μονοπώλιο πολύ ισχυρότερο και πλέον μονοπωλιακό του ισχύοντος σήμερα τραπεζικού.
Θα μείνουν όμως οι πάροχοι τηλεφωνίας με σταυρωμένα τα χέρια? Δεν θα επιχειρήσουν, άραγε, να εισέλθουν στην τραπεζική αγορά ως ΜΗ τράπεζες εκμεταλλευόμενοι, ερμηνείες, τρύπες και άλλα κενά της PSD2?
Δεν είναι δυνατόν αυτοί που διαθέτουν ολόκληρη την δικτυακή υποδομή, με την οποία λειτουργούν όλες οι τράπεζες, οι πάροχοι ΜΗ τράπεζες και γενικά το παγκόσμιο διοικητικό και οικονομικό σύστημα, να μείνουν αδιάφοροι απέναντι στην πρόκληση αυτή.
Ίσως να μην δύνανται να γίνουν ευθέως AISP (Account Information Service Providers) και PISP (Payment Initiative Service Providers), αλλά κάλλιστα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τέτοιους fintech παρόχους χρηματο-οικονομικών υπηρεσιών. Όλοι γνωρίζουν ότι το κλασσικό τραπεζικό κατάστημα φθίνει και μπορεί μεν η προσωπική σχέση πελάτη – τραπεζικών υπαλλήλων να είναι ισχυρή, δεν παύει όμως να στηρίζεται σε κάποιο είδος συναλλαγής που τα όριά της είναι δυσδιάκριτα και ποτέ δεν ξέρεις που θα φθάσουν. Αν μάλιστα διέπονται και από την ανεπάρκεια ή ανικανότητα ορισμένων τραπεζικών, τότε ο δρόμος προς την αυτοματοποιημένη διαχείριση των τραπεζικών πληροφοριών και δεδομένων είναι πέρα για πέρα ανοικτός.
Ήδη υπάρχουν τράπεζες στις οποίες μπορείς να ανοίξεις όσους λογαριασμούς επιθυμείς άμεσα, ηλεκτρονικά. Όταν τα πληροφορικά συστήματα λειτουργούν σωστά τα πράγματα γίνονται ευκολότερα και τα κέρδη σε εξοικονόμηση χρόνου άρα χρήμα, αυξάνονται γεωμετρικά.
Στην Ελλάδα, οι πάροχοι τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών είναι οι ακριβότεροι μεταξύ όλων στις 27 χώρες της Ένωσης. Κάποια στιγμή και αυτή η αγορά θα ανοίξει. Ο καθένας θα δύναται να επιλέξει, οποιοδήποτε πάροχο από οποιαδήποτε χώρα. Κριτήριό του θα είναι το κόστος και οι πρόσθετες υπηρεσίες που θα προσφέρει.
Τα βασικά προϊόντα/υπηρεσίες που κατά πρώτο λόγο ευνοεί η παρούσα Οδηγία είναι προϊόντα τρίτων παρόχων εκτός τραπεζικού συστήματος. Δηλαδή AISP και PISP.
Οι εφαρμογές AISP αφορούν σε αυτοματοποιημένη έποψη, με επί μέρους έως και συνολικό έλεγχο των οικονομικών στοιχείων που αντλούνται από τα APIs των τραπεζών, για το σύνολο των τραπεζικών λογαριασμών, απ’ όλες τις τράπεζες, που ο ενδιαφερόμενος έχει ορίσει. Με τα δε PISP παρέχεται η δυνατότητα διενέργειας πληρωμών.
Η διαφορές των εφαρμογών αυτών με τα παραδοσιακά τραπεζικά e-banking είναι ουσιαστικές. Τα συστήματα AISP και PISP επεξεργάζονται τα στοιχεία που λαμβάνουν από τα APIs και παρέχουν πελατο – κεντρικές εξατομικευμένες υπηρεσίες στους χρήστες τους για την βέλτιστη οικονομική τους διαχείριση (δημιουργία οικονομικού προφίλ, επεξεργασία οικονομικής ευχέρειας και δυσπραγίας με βάσει τις εισροές/εκροές έναντι υποχρεώσεων σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, προτάσεις και διαχείριση προσφορών, πλήθος στατιστικών και άλλα πολλά).
Αν, μάλιστα, συμβεί και ένας, έστω, πάροχος κινητής τηλεφωνίας συνεργασθεί με μία fintech και σε κάθε κινητό/συνδρομή που πωλεί συμπεριλαμβάνει και το αντίστοιχο AISP ή PISP, τότε θα εισέλθει δυναμικά στον χώρο των χρηματο-οικονομικών υπηρεσιών και μέσω τρίτου θα καταστεί πάροχος χρηματο-οικονομικών υπηρεσιών/μή τράπεζα, που θα καθορίσει περαιτέρω τις fintech εξελίξεις.
Comments are closed.
